Kobe Bean Bryant

(ur. 23 sierpnia 1978 roku w Filadelfii w stanie Pensylwania) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy. Od początku zawodowej kariery zawodnik Los Angeles Lakers. Do National Basketball Association trafił tuż po skończeniu szkoły średniej Lower Merion High School, ponieważ nie zdecydował się na wybór uczelni i zadeklarował swój udział w drafcie. Został w nim wybrany z numerem 13 przez Charlotte Hornets, jednak niecały tydzień później w wyniku wymiany trafił do Los Angeles Lakers za Vlade Divaca. Razem z Shaquille’em O’Nealem poprowadził zespół do trzech mistrzostw z rzędu w latach 2000–2002. Po odejściu z Lakers O’Neala po przegranych Finałach 2004, Bryant został główną postacią klubu. W sezonach 2005/06 i 2006/07 był królem strzelców ligi. W 2006 roku, w meczu przeciwko Toronto Raptors zdobył 81 punktów, co jest drugim najwyższym osiągnięciem w historii ligi. Został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu 2007/08. Po przegranych finałach w 2008 poprowadził Lakers do dwóch kolejnych tytułów mistrzowskich w 2009 i 2010, będąc wybieranym najlepszym zawodnikiem obu finałów.

Gra Bryanta była wielokrotnie nagradzana. Szesnastokrotnie był wybierany do Meczu Gwiazd NBA i czterokrotnie zostawał najlepszym graczem tych spotkań. Piętnastokrotnie dostawał się do All-NBA Team, w tym jedenaście razy do pierwszej piątki. Dwanaście razy był wybierany do najlepszych piątek defensorów NBA. Ponadto w 1997 roku wygrał konkurs wsadów podczas weekendu gwiazd NBA.

Bryant jest także członkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, z którą w 2007 roku wygrał mistrzostwa Ameryki organizowane przez FIBA oraz dwukrotnie zdobył z nią złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie i Londynie.